Heel wat mensen worden ooit in hun leven getuige van partnergeweld:
- In bijna 1 op de 4 gevallen van partnergeweld was een volwassene uit de naaste omgeving getuige.
- In 15% van de gevallen was een andere volwassene aanwezig.
- In 40% van de gevallen was minstens één kind getuige.
- Bovendien vertrouwt 65% van de vrouwelijke slachtoffers en 39% van de mannelijke slachtoffers zijn of haar verhaal toe aan iemand.
zij-kant en VIVA-SVV formuleren enkele beleidsvoorstellen om getuigen van partnergeweld te helpen om de spiraal van geweld te doorbreken.
1. Zet getuigen van partnergeweld aan om iets te doen.
Onze samenleving heeft nood aan een mentaliteitswijziging rond partnergeweld. Soms blijven getuigen afzijdig omdat ze zich niet willen bemoeien. Partnergeweld is echter geen privéaangelegenheid, maar een maatschappelijk probleem.
Een getuige kan helpen de negatieve dynamiek tussen de dader en het slachtoffer van partnergeweld te doorbreken. Hoe sneller dit gebeurt, des te beter voor beide partijen. Te vaak grijpt men pas in wanneer de situatie volledig uit de hand gelopen is. Het sociale netwerk van het koppel is erg belangrijk: het krijgt als eerste signalen van partnergeweld en kan het slachtoffer uit haar/zijn isolement halen.
VIVA-SVV en zij-kant willen getuigen daarom aanzetten tot actie.
We vragen onze overheden:
|
2. Creëer een Vertrouwenscentrum voor volwassenen.
Als getuige tussenkomen bij partnergeweld is niet evident. Daarom moet een getuige beroep kunnen doen op professionele hulpverlening. De drempel tot die hulpverlening moet zo laag mogelijk gemaakt worden. Dit kan door de mogelijkheid te voorzien voor een getuige om het geweld te melden zonder daarbij het geweld zelf te moeten ‘oplossen’. Momenteel bestaat zo’n meldsysteem niet.
Daarom pleiten VIVA-SVV en zij-kant voor de oprichting van een Vertrouwenscentrum voor volwassenen.
Dit Vertrouwenscentrum voor volwassenen is geïnspireerd op het reeds bestaande Vertrouwenscentrum voor Kindermishandeling:
|
3. Bied professionals opleiding en een duidelijk kader.
16% van de slachtoffers van partnergeweld praat met hulpverleners (artsen, psychologen, hulpdiensten) en 6% met juridische contacten (advocaten, politie). Toch wordt er binnen de opleidingen voor artsen, verpleegkundigen, politieagenten of advocaten weinig aandacht besteed aan partnergeweld. Velen herkennen de signalen niet, zijn niet vertrouwd met het mechanisme en weten dus niet hoe er mee om te gaan.
Het beroepsgeheim zorgt er bovendien voor dat geweld vaak niet aan justitie gesignaleerd wordt. Verschillende hulpdiensten blijven naast elkaar werken, waardoor slachtoffers niet doeltreffend geholpen worden.
VIVA-SVV en zij-kant dringen er op aan dat:
|
Deze beleidsvoorstellen kwamen tot stand in samenwerking met Prof. Dr. Liesbet Stevens, seksueel strafrechtspecialiste aan de KU Leuven.